Rozdział 2

Nie potrafiła tańczyć, ale nie umiała odmówić swojemu bratu i jego kolegom którzy co chwilę porywali ją na parkiet w tłum ludzi. Kiedyś, zanim wyjechała za granicę często tak wychodzili. Część z nich nie była jeszcze żonatych więc pozwalali sobie na więcej. Nawet media były do niej przyzwyczajone. To ta która bawiła się z piłkarzami, która piła równie dużo co oni i dorównywała im w zabawach. Była nieodłączną częścią, ekip, siostrą jednego z piłkarzy, dlatego jej obecność w gazetach u boku tej grupki mężczyzn nie robiła nigdy większej sprawy. Czekając na chłopaków zapaliła papierosa. Nie zdążyła się porządnie zaciągnąć gdy ktoś wyjął jej go z ust.
-Ej – jęknęła, a chwilę później dostrzegła przed sobą uśmiechniętego bruneta – O. Cześć Iker.
Wsadziła ręce w kieszenie swojej skórzanej kurtki.
-Czekam na was już wieki – powiedziała, a chwilę później zorientowała się, że się tłumaczy.
-Palenie to zły nawyk – posłał jej pewne spojrzenie, na co wywróciła oczami.
Nie musieli długo czekać, gdyż zaraz obok podjechała taksówka, z której wyłonił się Karim, a także Marcello ze swoją żoną. Brakowało jeszcze jej brata i kilku innych panów.
-A gdzie Sara? – spytała w końcu Ikera. Miała ochotę wejść już do środka, stała już tak od parunastu minut, ale wszyscy czekali na resztę, dlatego mogła z nim pogadać. Z dziewczyną bramkarza poznała się jeszcze zanim stali się parą. Jako fotograf wielokrotnie zdarzyło jej się pracować z mediami, dlatego dziewczynę poznała już podczas jakiejś sesji. Była miła, zawsze piękna, no i od jakiegoś czasu była dziewczyną piłkarza.
Mężczyzna stojący u jej boku zmarszczył nieco brwi.
-Mieliśmy małe spięcie – powiedział niechętnie.
-Czyli rozumiem – usłyszeli za swoimi plecami radosny głos jej brata. Odwrócili się na zawołanie widząc resztę ekipy – że dzisiaj pijemy?
Posłał jej znaczące spojrzenie.
-Wyzywasz mnie na pojedynek? – zadrwiła z niego bezczelnie za co oberwała po głowie.
Weszli do klubu w spokoju, bez paparazzi, ani fleszy aparatów. Było to dla nich spore ułatwienie, zwykle takie media potrafiły mocno zajść za skórę. Dwie godziny później nie była już w stanie trzeźwo myśleć. Po dwóch konkursach ze swoim bratem, kto szybciej opróżni szklankę z piwem, oraz kilku mocniejszych drinkach miała problem, z tym by zachowywać się normalnie. Reszta również nie próżnowała. Jej brat rozpoczął już szaleństwo- podrywał co raz to kolejne dziewczyny do tańca. Ona sama raczej była statyczna. Zajęła strategiczne miejsce na kanapach i w spokoju raczyła się kolejnym napojem. Czuła jak kręci jej się w głowie i wiedziała, że jeszcze jedna szklanka i będą ją zbierać z podłogi. Obok niej równie mocno wstawieni siedzieli Iker i Gonzalo, chociaż ten drugi od parunastu minut starał się ją wyciągnąć na parkiet. Za każdym razem kręciła nerwowo głową. Na samą myśl o kręceniu bolał ja brzuch. Oparła głowę o ramię Ikera, starając się nie zasnąć. Wiedziała, że będzie miała z tym trudności.
-Gdzie mój brat? – jęknęła mu do ucha i przez chwilę było jej wstyd, że robi sobie taką opinie u kumpla swojego rodzeństwa. Z drugiej strony Casillasa znała już przecież od dawna i zawsze dobrze się dogadywali. W stanie pijańskim też ją kilka razy widział. Podniosła się na łokciach i odwróciła. Była w tym klubie jakiś czas temu. Zawsze było to spokojne miejsce i o tyle dla nich wygodne, że rzadko uczęszczane, przez co jako osoby sławne mieli więcej spokoju. Podniosła się z kanapy, lekko chwiejąc i zwróciła do
towarzyszy.
-Ruszam do siebie – złapała za swoją skórzaną kurtkę, a także małą, czarną kopertówkę. Przeczesała włosy i wyprostowała dumnie – Powiedzcie Sergio, żeby się do mnie odezwał jak się ogarnie jutro.
-Sama mu to powiedz – powiedział Higuain, tak więc odwróciła się na pięcie.
Dostrzegła go dosłownie parę sekund później w uścisku z jakąś małą, ale niebrzydką dziewczyną. Nie miała zamiaru mu przerywać, ale chciała już iść do domu.
-Która godzina? – spytała jeszcze przez ramię chłopaków którzy nadal okupowali siedzenia.
-Przed czwartą – powiedział bramkarz, na co mu kiwnęła. Ruszyła w stronę baru, obok którego znajdowało się wyjście z dużej Sali. Poruszanie się o tej godzinie i z takimi promilami, w tak wysokich szpilkach nie było najmądrzejszym pomysłem. Starała się zachować pion kiedy poczuła jak ktoś oplata się ramionami wokół jej talii.
-Cześć Mała – usłyszała jakiś obcy głos przy uchu, na co lekko się wzdrygnęła. Podniosła wzrok dostrzegając wysokiego, bardzo przystojnego chłopaka. Wcale nie była taka mała. W końcu miała swoje metr siedemdziesiąt, jednakże taka była prawda, przy brunecie wyglądała dość krucho. Mężczyzna kiwnął ręką na barmana, który chwilę później postawił przed nią kolejną szklaneczkę z drinkiem. Zatrzymała się i spojrzała na jego kumpli.
-Miałam się zbierać, ale takie miłe towarzystwo – uśmiechnęła się lekko i upiła napoju. W tle sali, kontem oka widziała, że piłkarze nadal dobrze się bawią dlatego pozwoliła sobie na odrobinę prywatności.
-No jasne, że miłe – uśmiechnął się chłopak i podał jej rękę – Taco. A to moi znajomi.
Ścisnął najpierw jej rękę, a potem pocałował jej wierzch.
-Jesteś z piłkarzami? – zapytał jeden na co przytaknęła.
-Jeden to mój brat – parsknęła na co widocznie się ożywili.
-Ramos? – spytał koleś o dłuższych włosach – Spędziłaś z nim najwięcej czasu.
Pokiwała głową.
-Ty, przelecieć siostrę piłkarza Realu… - podniosła wzrok znad drinka, dostrzegając podnieconą twarz jednego z chłopaków.
-To było mało dyskretne – powiedziała nieco z kwaśną miną – Wtopa.
-Idioto – powiedział Taco, starając się ratować sytuację. Kiwnęła im głową nieco zdegustowana. No tak, a więc jak zwykle wszystko skłania się ku jednemu. Pokręciła głową.
-Czekaj, czekaj – mężczyzna złapał ją za ramię, kiedy chciała odejść, przez co trochę
zmarszczyła brwi.
-Puść mnie – warknęła, czując, że sytuacja zaczyna ją wkurzać. Nie jest przecież taką pustą i głupiutką istotą. Jego uścisk nie zelżał, przez co mocniej szarpnęła czując jak jej dobry humor gdzieś pryska.

-Puść ją – usłyszała nad uchem czyjś niski głos. Odetchnęła z ulgą, zadowolona, że to nie jej brat, bo ten wariat od razu rozniósł by cały klub.
-Iker – odpowiedziała sama sobie, podnosząc wzrok i widząc zdeterminowaną twarz kolegi – Chwała Ci.Uścisk zelżał, więc wyswobodziła się i wyminęła piłkarza kierując się w stronę wyjścia. Dopiero po paru minutach dostrzegła, że mężczyzna nadal za nią idzie.
-Tobie też popsuł się humor? – powiedziała przez zmrużone oczy. Chłopak roześmiał się i wsadził ręce w kieszenie. Wzruszył ramionami kiedy odwróciła się w jego stronę. Kiwnęli głowami ochroniarzom i wyszli specjalnym, tylnim wyjściem.
-Mój humor jest beznadziejny od rana – powiedział dotrzymując jej kroku, choć w przypadku jej szpilek nie było to takie trudne.
-Czekaj – mruknęła stając i łapiąc go za ramię. Chwilę później chwyciła za obcas i zsunęła z jednej, a następnie również z drugiej stopy – Możemy iść. Ruszyli przez małe opustoszałe uliczki. Było chłodno, na tyle, że zaczynała ją boleć głowa.
-Zaraz będę rzygać – mruknęła sama do siebie. Chociaż, nie. Nie mogła tego zrobić. Nie przy nim. Co jak co, ale była prostą, ale i również grzeczną dziewczyną. Oparła się o jego ramię, starając się jak najbardziej odciążyć zmęczone nogi.
-Gdzie idziemy? – spytał po paru minutach jak gdyby nigdy nic. Oprzytomniała momentalnie.
- Matko, faktycznie – roześmiała się głupio. Przecież nawet nie wiedziała gdzie idzie. Szła po prostu przed siebie – Mieszkam tu za rogiem, ale chwała ci bo pewnie, poszłabym… nie wiadomo gdzie.
Pogładziła go po brązowych włosach starając się zachować normalnie. Wiedziała jednak, że alkohol tego wieczora robi swoje i daleko jej do bycia tą realną sobą.
-Nie ma problemu, wisisz mi kawę czy coś w tym stylu. Mogę robić za twój GPS i inne bajery – mruknął w odpowiedzi.
Zachichotała radośnie.
-Nie mów tak, to brzmi strasznie – zawołała klepiąc go w ramię, a tym samym tracąc równowagę i znowu wisząc na jego ramieniu. Chłopak roześmiał się radośnie powodując, że oboje zachwiali się niebezpiecznie.
-Może i tak, ale to i tak lepsze niż ten facet w klubie – wywróciła oczami na jego słowa.
-Wszystko lepsze od tamtej ekipy – powiedziała – Dziękuję.
Mruknęła ciszej i przesunęła w jego stronę, przywierając wargami do jego ust.


____________________________
Ta dam! Zabieram się za pisanie drugiej serii Pepity - Cruz. Właściwie spisania tego co siedzi już w mojej głowie ;) Ale mam nadzieję, że ta opowieść też wam przypadnie do gustu :P