Epilog

[Dwa lata później]

Poprawił krawat i ucałował swoją ukochaną. Uśmiechnął się na widok brunetki która okręciła się wokół własnej osi, prezentując swoją wieczorową kreację.

-Wyglądają razem pięknie – przytaknęła Caroline, która tego wieczora towarzyszyła swojemu mężowi przy tak ważnej uroczystości. Wszyscy goście powoli zbierali się w hallu hotelu, a on sam uśmiechał się do swoich najlepszych kumpli.

Wszyscy byli zaproszeni. Piłkarze, przyjaciele z żonami, najbliższa rodzina. Czuł się usatysfakcjonowany tym co widział. Wszystkich tak mu bliskich ludzi.

-Kochanie, idziemy? - przytaknął przepuszczając swoją partnerkę – Czas ogłosić naszą radosną nowinę...

Objął ją ramieniem w pasie i ucałował w policzek stając twarzą w twarz ze swoimi rodzicielami.

-Mamo, tato chcemy wam coś ogłosić – przełknął ślinę czując jak się stresuje. Równocześnie przepełniała go duma – Będziecie dziadkami.

Każda kolejna sekunda dłużyła mu się niemiłosiernie.

-Sergio! To wspaniale! - usłyszeli głos jego matki.

Chwilę później ściskali go również najbliżsi.

-Spisałeś się chłopie – stanęli w ustronnym miejscu nieopodal. Impreza z okazji urodzin młodego Ramosa trwała w najlepsze,a goście dawno już skupili się na świętowaniu, tańczeniu i rozmowach.

-Nawet nie wiesz jak się cieszę Iker. Lil jest dla mnie bardzo ważna.

Upili łyk szampana.

-Zamierzasz się jej oświadczyć?

-Chyba jeszcze z tym poczekamy. Ani ona, ani ja nie czujemy takiej potrzeby...

-Święte słowa, nie pakujcie się w to gówno -Iker wyszczerzył rząd białych zębów – za dużo potem roboty z papierami...

-Jakoś dałeś sobie radę – Ramos szturchnął go w ramię.

-Wierz mi, gdy ktoś ma dużą motywację, to żadne problemy nie są mu straszne...

-Ja motywację mam ogromną, póki co szaleję w sklepach dla niemowląt.

-Przejdzie Ci...

-Widzisz Iker nigdy, ale to nigdy bym o tobie nie pomyślał w ten sposób...

-Tobie i tak rzadko się zdarza myśleć Sergio –odwrócili się jak na zawołanie dostrzegając jej smukłą postać – Co was tak wmurowało?

Iker zamrugał kilkakrotnie lustrując brunetkę stojącą przed nim i uśmiechającą się lekko. Wyglądała zupełnie tak, jak kiedyś, była jednak bardziej realna niż w jego głowie.

-Cześć Iker – nachyliła się by pocałować go w policzek, a zapach jej perfum delikatnie owiał jego umysł – gratuluję braciszku, aczkolwiek nie ukrywam, że co nieco przeraża mnie wizja ciebie jako ojca.

-Dzięki Dass... Mówiłem ci już, że mnie wkurzasz?

Uśmiechnęła się lekko.

-I dziś, i wczoraj, i przed i przed i przed...

-Kiedy wróciłaś...? - przerwał im ich słowne przepychanki.

-Nie wspomniałem Ci ostatnio, że Dass od miesiąca uczy się w Sevilli? Ups...

-Jakoś ci umknęło – mruknął nieco zawstydzony, znowu spoglądając na brunetkę.

-To ja was zostawię... - Sergio uśmiechnął się radośnie i odpłynął w stronę reszty gości.

-Wróciłaś na stałe? - spytał starając się dostrzec wszystkie szczegóły w jej twarzy. Czy aby na pewno to ta sama panna Ramos.

-Chyba – pokiwała lekko głową – Kontynuuję tu szkołę. Co u ciebie?

-Bez zmian...

-No proszę, mówisz o rozwodzie którym żył cały świat i nadal sądzisz, że bez zmian?

-Rozwiodłem się rok temu, Dass – wymawianie jej imienia było dla niego czystą przyjemnością.

-Dopiero Iker, dopiero. Echo opadło dopiero jakiś czas temu, a wierz mi, że będąc nawet tak daleko wszyscy żyli tylko tym. Największy piłkarz świata, nie taki święty...

-Święty przestałem być już chyba dużo wcześniej...

-No cóż... Jeśli masz na myśli fakt, że szlajałeś się z kumplami po barach nockami, to fakt takie wykroczenia brzmią gorsząco – zakpiła sobie upijając łyk.

-Słuchaj... masz ochotę spotkać się ze mną w tym tygodniu? Tak na kawę? - poprawił nieco krawat wyczekując odpowiedzi.

Brunetka uśmiechnęła się lekko, nadal milcząc. Podał jej rękę kierując się w stronę parkietu gdzie pary kołysały się lekko. Bo Usta zamykają się wtedy,gdy mają do powiedzenia coś ważnego.

Kilka faktów z życia D.:

• Dass Ramos skończyła Architekturę krajobrazu na uczelni wyższej w Sevilli. Jeździła tam przez kolejne lata odkąd wróciła do Hiszpanii, mieszkając w Madrycie. Wcześniej ukończyła studia na kierunku Fotografia medialna zajmując się tym z zawodu.

• Oficjalnie zaczęła się spotykać się z Ikerem kilka miesięcy po tym gdy ponownie się spotkali.

• Została matką chrzestną, syna Sergio i Lil, małego Tacita

• Iker mając trzydzieści osiem lat, po skończeniu kariery, pewnego słonecznego dnia podczas urlopu dowiedział się, że zostanie tatą małego chłopczyka (Dass trzydzieści jeden).

• Para nigdy nie wzięła ślubu.
  
  
  
  
  
  
  Oddaję w wasze ręce, moje dzieło, choć nie jestem nim jakoś szczególnie pod jarana. To już trzecie opowiadanie które napisałam, a dopiero się rozkręcam!
  NAPRAWDĘ! Jestem mega pod jarana, bo właśnie zaczęłam kolejny wytwór ;)
  
  
  Póki co, una-manana uważam za zakończone ;)
  Już teraz zapraszam was na palabras-suaves, czyli historii o Fonsie & Cescu Fabregasu, jakiej świat do tej pory nie słyszał. JEst już prolog